#OK! ცხოვრების კულინარიული რეცეპტი – თიკა ჯამბურიას ტრანსფორმაციის გზა

ერთ ამბავს შეუძლია იქცეს ხიდად აწმყოსა და მომავალს შორის და შექმნას გზა, რომელზეც ვიღაც აუცილებლად გაივლის. ყოველთვის, როდესაც წერას ვიწყებ, ვიცი, რომ სინამდვილეში გზავნილს ვამზადებ მომავლისთვის. შესაძლოა ეს ისტორია, რომელსაც დღეს ჩემი რესპონდენტი გიამბობთ, უბრალო ჩანაწერად მიიჩნიოთ, მაგრამ მე დარწმუნებული ვარ, რომ ერთ დღეს ეს ვიღაცისთვის ახალი გზის მაჩვენებელი გახდება.

დღეს მოგიყვებით ამბავს გოგოზე, რომელსაც ყველაფერი ჰქონდა იმისთვის, რომ, უბრალოდ, გაჩერებულიყო. მან კი მოძრაობა აირჩია და ახალი შესაძლებლობების აღმოჩენა დაიწყო. თიკა ჯამბურიას გზა არა მხოლოდ ტრანსფორმაციის ქრონიკაა, არამედ დასტურია იმისა, რომ ყოველ ცვლილებას შეუძლია გახდეს ძალა.

თიკა, ბავშვობიდან გქონდა დიდი პოპულარობა, იყავი წარმატებული შენს კარიერაში, თუმცა ცოტა ხნის წინ სამზარეულოშიც მოსინჯე ძალები. რამ განაპირობა ეს ცვლილებები შენს ცხოვრებაში?

ზოგადად, მიყვარს სიახლეები და ყოველთვის ვეძებ რაიმე ახალს. არ მივეკუთვნები ადამიანების იმ კატეგორიას, ვინც ერთი კონკრეტული მიღწევით კმაყოფილდება. მინდა ჩემს თავს განვითარების შესაძლებლობა მივცე. რაც შეეხება კულინარიას, ბავშვობიდან მიყვარს სამზარეულოში ფუსფუსი. ჩემი მომზადებული კერძები ყოველთვის დიდ მოწონებას იმსახურებდა. მეუბნებოდნენ, რომ ეს საქმე კარგად გამომდიოდა. ხშირად მივმართავდი იმპროვიზაციას და არსებული ინგრედიენტებით ახალ რეცეპტებს ვიგონებდი. მეგობრები მირჩევდნენ, რომ კულინარიულ შოუებში მეცადა ბედი, თუმცა ამის ყოველთვის მეშინოდა და ვერ ვბედავდი. „მასტერშეფში“ მონაწილეობამ კი თავდაჯერებულობა შემმატა და ამ პროფესიაში საკუთარი თავიც მაპოვნინა.

როგორ ფიქრობ, შეიცვალე თუ, უბრალოდ, გაიზარდე და შენს თავში ახალი სივრცეები აღმოაჩინე?

შეცვლა და გაზრდა რაღაცნაირად ურთიერთკავშირშია. როდესაც იზრდები, რა თქმა უნდა, შენს თავში უამრავი ცვლილებაც შეგაქვს, თუმცა არიან ადამიანები, რომლებიც მუდმივად ბავშვებად რჩებიან. განვითარება, წინსვლა, პასუხისმგებლობების აღება – ეს ყველაფერი თავისთავად ნიშნავს გაზრდას და კი! გავიზარდე და ამ ყველაფერმა შემცვალა კიდეც.

დღეს რა ადგილი უჭირავს შენს ცხოვრებაში მუსიკას და რა ადგილი – სამზარეულოს?

ჩემი ოჯახისა და ჩემი შვილის შემდეგ მუსიკა ჩემს ცხოვრებაში პირველ ადგილზეა. მუსიკის გარეშე, უბრალოდ, არ ვარსებობ. მომღერალი ჩემი სურვილიდან გამომდინარე გავხდი. ეს არ იყო მშობლების მოთხოვნა. ეს პროფესია ავირჩიე იმიტომ, რომ ჩემში მუდმივად ცხოვრობდა სურვილი, ვყოფილიყავი მომღერალი. ამიტომ მუსიკა არის და მუდამ იქნება ჩემთვის ნომერ პირველი. ამის გარდა, თუ რაიმე პროფესიებს შევიძენ, ეს ყოველთვის მეორეხარისხოვანი იქნება.

გარდა პროფესიული ცვლილებებისა, განიცადე თუ არა პერსონალური, პიროვნული ტრანსფორმაციაც?

დღეს მე ვერ ვიტყვი, რომ პროფესიონალი მზარეული ვარ. ჩემგან ეს არ იქნება სწორი. ამ პროფესიის დასაუფლებლად ადამიანები ძალიან დიდ გზას გადიან, ბევრს სწავლობენ და ამ ყველაფერს უდიდეს დროს უთმობენ. მე ეს გზა არ გამივლია, მე მხოლოდ ჩემი ბავშვობის ოცნება ავიხდინე და დიდი სიყვარულით შევქმენი კაფე. კი, რა თქმა უნდა, პიროვნული ტრანსფორმაცია განვიცადე, გავიზარდე და საკმაოდ დიდი პასუხისმგებლობები ავიღე საკუთარ თავზე, ბევრი რამ გადავაფასე, გავაანალიზე და ამ ყველაფერმა უამრავი პოზიტიური რამ მოიტანა ჩემს ცხოვრებაში. თუმცა ვერ ვიტყვი, რომ ის ბავშვური თიკა აღარ ცხოვრობს ჩემში.

ამ ყველაფერთან ერთად შეიცვალა შენი სხეულიც. როგორი იყო ეს პროცესი და რა გაძლევდა მოტივაციას?

როდესაც წონას იკლებ, ეს ძალიან დიდი გამარჯვებაა საკუთარ თავზე. ამას ძალიან დიდი ნერვები, დრო და მონდომება სჭირდება. დღეს ვამაყობ საკუთარი თავით, იმიტომ, რომ მე ეს შევძელი. ამ მიზნის მისაღწევად ძალიან დიდი დრო, დაახლოებით 12 წელი დამჭირდა. ახლა ძალიან მომწონს ჩემი თავი. მინდა ყველა გოგოს, ვისაც ზედმეტი წონა აწუხებს, ვუთხრა, რომ ისინი ძალიან ლამაზები არიან. მე, სამწუხაროდ, ვერ შევძელი, მაგრამ მჯერა, რომ ვინმე აუცილებლად დაარღვევს სილამაზის დამკვიდრებულ სტანდარტებს და ერთხელ და სამუდამოდ შეწყდება ბულინგი წონასთან დაკავშირებით.

როგორ ფიქრობ, რამდენად საჭიროა ცვლილებების მიმღებლობა, კომფორტის ზონიდან გამოსვლა და ცხოვრებაში სიახლეების დანერგვა. რას გვაძლევს ეს პროცესი?

სიხლეების არ მეშინია და ეს ძალიან მაგარი გრძნობაა. მე არ მინდოდა ვყოფილიყავი ისეთი ადამიანი, რომელიც წარსულს ჩაებღაუჭებოდა და ერთ ადგილას გაჩერდებოდა. მჯერა, რომ როდესაც ადამიანები რაღაცას მთელი გულით მოინდომებენ და ამაში მთელ ენერგიას და ძალისხმევას ჩადებენ, ყველაფერი გამოუვათ. საკუთარი თავის სიყვარული და რწმენა არის ყველაზე მთავარი ამ პროცესში.

რა არის შენში ისეთი, რაც არასდროს იცვლება?

ცხოვრების გზაზე მუდმივად თან დამდევს ის, რომ სიკეთე უნდა ვაკეთო. ბოროტება ჩემში საერთოდ არ არის. ეს ჩემი ოჯახის და მათი აღზრდის დამსახურებაა. სწორედ ეს თვისება არასდროს არ შეიცვლება ჩემში.

როგორ დაასრულებ წინადადებას „დღეს მე ვარ…“

დღეს მე ვარ იმ გზაზე, რომელიც საუკეთესო თიკამდე მიმიყვანს.

ტექსტი: თაკო დარახველიძე

ფოტო: ალექსეი სეროვი