შანი კვლავ ავად გახდა, ზოოპარკს მისი კლინიკაში გადაყვანა დასჭირდა – რა პრობლემები აქვს ცნობილ ბოკვერს?

თბი­ლი­სის ზო­ო­პარ­კი ლო­მის ბოკ­ვერ შა­ნის­თან და­კავ­ში­რე­ბით ახალ ინ­ფორ­მა­ცი­ას ავ­რცე­ლებს – ზო­ო­პარ­კი აღ­ნიშ­ნავს, რომ ბოკ­ვრის ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა გა­უ­ა­რეს­და და კლი­ნი­კა­ში გა­დაყ­ვა­ნა დას­ჭირ­და. შე­გახ­სე­ნებთ, ზო­ო­პარკში შანი ორგზის ოლიმ­პი­ურ­მა ჩემ­პი­ონ­მა ლაშა ბე­ქა­ურ­მა მი­იყ­ვა­ნა.

გან­ცხა­დე­ბის თა­ნახ­მად, სა­გან­გა­შო დი­აგ­ნო­ზე­ბის გა­მო­სა­რი­ცხად ლო­მის­თვის მაგ­ნი­ტურ-რე­ზო­ნან­სუ­ლი ან კომ­პი­უ­ტე­რუ­ლი ტო­მოგ­რა­ფი­ის გა­და­ღე­ბა გახ­და სა­ჭი­რო.

გთა­ვა­ზობთ პოსტს:

“სხვი­სი შვი­ლე­ბი რომ სწრა­ფად იზ­რდე­ბი­ან, ისე ყო­ფი­ლა ლო­მე­ბის შვი­ლე­ბის ამ­ბა­ვიც. სხვი­სი ბოკ­ვრე­ბი – გა­ი­ხე­დავ და უკვე ფა­ფა­რა­ქოჩ­რი­ლე­ბი დარ­ბი­ან, ამ ჩვენს გო­გოს კი­დევ ხან რა წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა შეხ­ვდა და ხან – რა. ჩვენც, მას­თან ერ­თად, აგერ უკვე მე­რამ­დე­ნე თვეა, ათა­სი სირ­თუ­ლის გა­და­ლახ­ვა გვი­წევს. მივ­ყვეთ თან­მიმ­დევ­რუ­ლად.

შანი და­ახ­ლო­ე­ბით ორი თვის იყო, როცა ჩვენ­თან მო­იყ­ვა­ნეს. იმის გამო, რომ შე­სა­ბა­მის პი­რო­ბებ­ში არ იზ­რდე­ბო­და, თა­ნაც დრო­ზე ადრე მო­წყვი­ტეს დე­დას და იმ სა­სარ­გებ­ლო ნივ­თი­ე­რე­ბე­ბის გა­რე­შე დარ­ჩა, რომ­ლე­ბიც დე­დის რძი­დან უნდა მი­ე­ღო, ჯან­მრთე­ლო­ბით ვერ და­იკ­ვეხ­ნი­და: ჰქონ­და რა­ქი­ტი, კუნ­თო­ვა­ნი და ძვლო­ვა­ნი სის­ტე­მის გან­ვი­თა­რე­ბის შე­ფერ­ხე­ბა, კუჭ-ნაწ­ლა­ვის პრობ­ლე­მე­ბი, პნევ­მო­ნია… ჯერ იყო და ძლივს მო­ვაბ­რუ­ნეთ იმ დღეს, როცა ჩვენ­თან მო­იყ­ვა­ნეს. მერე კარ­გა ხანს სულს ვუ­ბე­რავ­დით და ათას პრო­ცე­დუ­რას ვუ­ტა­რებ­დით, რომ მისი მდგო­მა­რე­ო­ბა დაგ­ვეს­ტა­ბი­ლუ­რე­ბი­ნა. ამ სუ­ლის ბერ­ვის შე­დე­გად პნევ­მო­ნია ჩა­ვუქ­რეთ, სწო­რი კვე­ბი­თა და მკურ­ნა­ლო­ბით საჭ­მლის მომ­ნე­ლე­ბე­ლი სის­ტე­მაც და­ვუ­რე­გუ­ლი­რეთ და რომ გვე­გო­ნა, ყვე­ლა თა­ვის ტკი­ვი­ლი უკან გვქონ­და მო­ტო­ვე­ბუ­ლი, სირ­თუ­ლე­ე­ბის ახა­ლი სე­რია და­ი­წყო.

შანი გა­ი­ზარ­და, მო­სუქ­და და ეს წონა კი­დუ­რებს რომ და­აწ­ვა, მის­მა რა­ქი­ტი­ან­მა სახ­სრებ­მა ჭა­ხა­ჭუ­ხი ატე­ხა. სუს­ტმა კუნ­თებ­მა და­წო­ლას ვერ გა­უძ­ლო. ჯერ კოჭ­ლო­ბა და­ი­წყო, მერე – კოჭ­ლო­ბა­ზე უა­რე­სი. იყო დღე­ე­ბი, როცა უკა­ნა კი­დუ­რებს სა­ერ­თოდ ვე­ღარ ეყ­რდნო­ბო­და, ხოხ­ვით უწევ­და სი­ა­რუ­ლი ან ხელ­ში ატა­ტე­ბულს და­ვა­ტა­რებ­დით. მერე იყო რენტგე­ნე­ბი, ექოს­კო­პი­ე­ბი, წამ­ლე­ბი, ვი­ტა­მი­ნე­ბი, ბევ­რი სე­ირ­ნო­ბა, მზის აბა­ზა­ნე­ბი, მა­სა­ჟე­ბი, შე­სა­ბა­მი­სი რა­ცი­ო­ნი, ღა­მე­ე­ბის თე­ნე­ბა, კონ­სულ­ტა­ცი­ე­ბი უცხო­ელ სპე­ცი­ა­ლის­ტებ­თან. სა­ვა­რა­უ­დო დი­აგ­ნო­ზებ­ში მე­ტად სა­გან­გა­შო პროგ­ნო­ზე­ბიც გა­მო­იკ­ვე­თა, მაგ­რამ ახლა აღარ დაგ­ზაფ­რავთ მათი ჩა­მოთ­ვლით. ისე­დაც ვრცე­ლი ამ­ბა­ვი გა­მოგ­ვდის.

როცა უცხო­ე­ლი სპე­ცი­ა­ლის­ტი გე­უბ­ნე­ბა, რომ სა­გან­გა­შო დი­აგ­ნო­ზე­ბის გა­მო­სა­რი­ცხად ლო­მის­თვის მაგ­ნი­ტურ-რე­ზო­ნან­სუ­ლი ან კომ­პი­უ­ტე­რუ­ლი ტო­მოგ­რა­ფი­ის გა­და­ღე­ბაა სა­ჭი­რო, მის­თვის ეს უბ­ნის მა­ღა­ზი­ა­ში ჩა­ცუნ­ცუ­ლე­ბა­სა­ვით ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ამ­ბა­ვია, ჩვენ­თან კი ლა­მის მარსზე აცუნ­ცუ­ლე­ბის ტოლ­ფა­სი პრო­ცე­დუ­რაა. რა უნდა გვექ­ნა? და­სახ­მა­რებ­ლად მე­გო­ბარ ექი­მებს მივ­მარ­თეთ – ადა­მი­ა­ნე­ბის მკურ­ნალ ნევ­რო­ლო­გებ­სა და ნე­ი­რო­ქი­რურ­გებს. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, კარგ სპე­ცი­ა­ლის­ტო­ბას­თან ერ­თად, გუ­ლის­ხმი­ე­რი და თა­ნაგ­რძნო­ბით სავ­სე პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი არი­ან, რის­თვი­საც უსა­ზღვრო მად­ლი­ე­რე­ბა­სა და აპ­ლო­დის­მენ­ტებს იმ­სა­ხუ­რე­ბენ. აქვე, ვი­სარ­გებ­ლებთ მო­მენ­ტით და დიდ მად­ლო­ბას გა­და­ვუხ­დით დახ­მა­რე­ბის­თვის მოკ­ლედ, გა­ვა­ქა­ნეთ ეს ჩვე­ნი გოგო კლი­ნი­კა­ში. და­ვა­ძი­ნეთ და MRT აპა­რატ­ში შე­ვა­გო­რეთ. იქაც, ხომ არ გგო­ნი­ათ, წევს და სძი­ნავს არ­ხე­ი­ნად, სა­ნამ გა­და­უ­ღე­ბენ. სულ თავ­ზე უნდა ედ­გას ვე­ტე­ქი­მი, რო­მე­ლიც გა­ა­კონ­ტრო­ლებს წნე­ვას, პულსს, სა­ი­მო­ბო­ლი­ზა­ციო პრე­პა­რა­ტის მოქ­მე­დე­ბას; და­უ­მა­ტებს დო­ზას, თუ ამ­ჩნევს, რომ იღ­ვი­ძებს და მოძ­რა­ო­ბას იწყებს, თა­ნაც ამ ყვე­ლა­ფერს ისე და­ა­ბა­ლან­სებს, რომ ცხო­ველს პრობ­ლე­მა არ შე­ექ­მნას და გა­მოღ­ვი­ძე­ბა არ გა­უ­ჭირ­დეს. აქვე არ შე­იძ­ლე­ბა არ და­ვიკ­ვეხ­ნოთ, რომ ისე­თი ვე­ტე­ქი­მე­ბი გვყავს თბი­ლი­სის ზო­ო­პარკში, ბარე ბევრ უცხო­ურ გა­ფუ­ფუ­ნე­ბულ ზო­ო­პარკს შე­შურ­დე­ბა

სხვა­თა შო­რის, რამ­დე­ნი­მე გა­მობ­რდღვი­ნილ სკამ­სა და სა­კა­ცეს თუ არ ჩავ­თვლით, ჩვე­ნი გოგო კლი­ნი­კა­ში ერ­თობ წე­სი­ე­რი და მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი პა­ცი­ენ­ტი­ვით იქ­ცე­ო­და.

სა­ბო­ლო­ოდ ყვე­ლა­ფერ­მა კარ­გად ჩა­ი­ა­რა. კრი­ტი­კუ­ლი დი­აგ­ნო­ზე­ბი გა­მო­ი­რი­ცხა და პა­ცი­ენ­ტის მკურ­ნა­ლო­ბა და მეთ­ვალ­ყუ­რე­ო­ბა ბი­ნა­ზე გაგ­რძელ­და.

ბინა კი კვლა­ვაც ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის შე­ნო­ბა­ში აქვს, რად­გან მისი ვო­ლი­ე­რი ჯერ არ დას­რუ­ლე­ბუ­ლა. რომ არ აღ­შფოთ­დეთ, ისევ ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ა­ში რა­ტო­მა­აო, აქვე მო­გახ­სე­ნებთ, რომ მშე­ნებ­ლო­ბა ჩვე­ნი მი­ზე­ზით არ გა­ჭი­ა­ნუ­რე­ბუ­ლა და დიდი ჭა­პან­წყვე­ტის შემ­დეგ ვო­ლი­ე­რი თით­ქმის მზად გვაქვს.

ნა­მეტ­ნა­ვად პეპ­ლე­ბი­ან-ყვა­ვი­ლე­ბი­ა­ნი არც მო­მა­ვა­ლი სე­რია იქ­ნე­ბა. უკვე საკ­მა­ოდ წა­მოზ­რდილ შა­ნის, რო­მე­ლიც სო­ცი­ა­ლუ­რი ცხო­ვე­ლია და ადა­მი­ა­ნე­ბის გვერ­დი­თაა გაზ­რდი­ლი, მარ­ტო­ო­ბა გა­უ­ჭირ­დე­ბა. ვერც ადა­მი­ანს და ვერც ცხო­ველს ვო­ლი­ერ­ში ასე ად­ვი­ლად ვერ შე­ვუ­სახ­ლებთ. სხვა ზო­ო­პარკში გაგ­ზავ­ნის ვა­რი­ან­ტი არ გა­ნი­ხი­ლე­ბა, რად­გან ყვე­ლა ზო­ო­პარკს თა­ვი­სი პრა­ი­დი (ლო­მე­ბის ოჯა­ხი) ჰყავს და ასე თა­თა­რი­ახ­ნად მირ­თმე­უ­ლი ლომი არა­ვის უნდა. უკვე ვფიქ­რობთ, რა ვქნათ? რა გა­მო­სა­ვა­ლი მოვ­ძებ­ნოთ? რო­გორ და­ვეხ­მა­როთ ადაპ­ტა­ცი­ა­ში? ვინ და­ვუ­მე­გობ­როთ ან და­ვუ­მე­ზობ­ლოთ?… დღე­ვან­დელ სე­რი­ა­ში შანი ცო­ტას კოჭ­ლობს და ერთი შე­ხედ­ვი­თაც ეტყო­ბა უკა­ნა კი­დუ­რე­ბის დის­ტრო­ფია, მაგ­რამ მთლი­ა­ნო­ბა­ში ბევ­რად უკე­თაა. ბე­ჯი­თად აგ­რძე­ლებს ჩვენს ღეჭ­ვა-პორ­ჭყნას, სკა­მე­ბის, ჩან­თე­ბი­სა და შარ­ვლე­ბის გლე­ჯას. უყ­ვარს ფან­ჯრი­დან ჩი­ტე­ბის ყუ­რე­ბა, ჭამა, ძილი, წვი­ვე­ბი და კან­ჭე­ბი (ჩვე­ნი), თათ­ბი­რებ­ზე დას­წრე­ბა. რო­გორც ექი­მე­ბი იტყვი­ან ხოლ­მე, უარ­ყო­ფი­თი დი­ნა­მი­კის ალ­ბა­თო­ბა ჯერ კი­დევ მა­ღა­ლია, მაგ­რამ ვი­მე­დოვ­ნებთ, რომ ამ სიძ­ნე­ლე­ებ­საც გა­დავ­ლა­ხავთ და შემ­დეგ სე­რი­ა­ში უკვე ახალ­მო­სახ­ლე­ო­ბა­ზე გი­ამ­ბობთ”.